Με τη συμμετοχή πολλών ενδιαφερομένων διεξήχθη το πολύ-επίπεδο event με τίτλο: «Η Ψυχική Ζωή Επί Σκηνής: Η ψυχοθεραπεία συναντά τις ψυχο-δραματικές και παιγνιοθεραπευτικές μεθόδους δράσης» που διοργάνωσε με επιτυχία το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023, η Σχολή Ψυχολογίας του Mediterranean College. Η εκδήλωση περιλάμβανε τρία βιωματικά workshops.
Το πρώτο workshop με τίτλο: «Ο αυθεντικός εαυτό εν δράσει: Η σημασία του αυθορμητισμού και της αυθεντικότητας στην ψυχική μας ζωή», συντόνισε η Γιώτα Αρβανίτη, Κλινική Ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια.
Με αφετηρία την θεωρία του J.L. Moreno για τη κοινωνιομετρία και τη σημασία των κοινωνικών δεσμών στη διαμόρφωση της ατομικής ταυτότητας, η συντονίστρια εισήγαγε το κοινό στο πώς και γιατί το ψυχόδραμα, ως θεραπεία ομάδας, μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη του αυθορμητισμού και της αυθεντικότητας, μέσα από τη χρήση μεθόδων δράσης και τεχνικών, όπως η αντιστροφή ρόλου, ο σωσίας και ο καθρέφτης. Έγινε αναφορά στην έννοια της συνάντησης, όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον Moreno, και το πώς ο ίδιος επηρεάστηκε από την υπαρξιακή φιλοσοφική προσέγγιση του Martin Buber για την αυθεντική συνάντηση μεταξύ δύο ατόμων. Κατόπιν της σύντομης θεωρητικής εισήγησης, οι συμμετέχοντες εργάσθηκαν σε μικρές ομάδες και στη συνέχεια σε δυάδες προκειμένου να επεξεργασθούν τη σημασία της αυθεντικότητας στην προσωπική-κοινωνική ζωή τους. Τέλος, σύμφωνα με τη δομή μιας ψυχοδραματικής συνεδρίας (ζέσταμα-κυρίως δράμα-μοίρασμα), παρουσιάστηκαν δύο μικρές βινιέτες-συναντήσεις δύο εκ των συμμετεχόντων, με πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ζωή τους ως προς την ανάπτυξη της αυθεντικότητάς τους. Παρουσιάστηκε η θεμελιώδους σημασίας τεχνική της αντιστροφής ρόλου κατά το σκηνικό συντονισμό της δράσης και μετά το τέλος των μικρών βινιετών ακολούθησε το μοίρασμα σκέψεων και πιθανών σημείων ταύτισης των συμμετεχόντων είτε μέσα από τον ρόλο του παρατηρητή της δράσης είτε μέσα από τον ρόλο κάποιου βοηθητικού ρόλου επί σκηνής.
Το δεύτερο workshop με τίτλο: «Ο Θησέας και οι ληστές της ψυχής» συντόνισε η Αναστασία Γκολέμα, Ηθοποιός, Σκηνοθέτιδα και Ψυχοδραματίστρια.
Στο εργαστήριο αυτό οι συμμετέχοντες συναντηθήκαν και συστήθηκαν με έναν ψυχοδραματικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη σκηνή, δηλαδή τον χώρο ανάμεσά τους, σαν ένα αυτογνωσιακό εργαλείο. Στο δίωρο αυτού του εργαστηρίου, η συντονίστρια προσκάλεσε τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουν την ιστορία του Θησέα και το ταξίδι του από την Τροιζήνα προς την Αθήνα, ακολουθώντας τα βήματά του μέχρι να συναντηθεί με τον πατέρα του, Αιγέα. Ακολουθώντας τον Θησέα, το κοινό διαπίστωσε ότι ο δρόμος κάθε ήρωα είναι δύσβατος και βίωσε, μέσω της διαδραμάτισης, τις συναντήσεις του με τους διάφορους ληστές, οι οποίοι εκπροσωπούν τις ληστρικές δυνάμεις της ψυχής μας. Το ταξίδι αυτό παραλληλίστηκε με το ταξίδι της ζωής των συμμετεχόντων και οι ληστές παραλληλίστηκαν με δυνάμεις εντός μας, όπως η αλαζονεία, ο διχασμός, η ασυδοσία, κ.α. Με τη χρήση συμβολικών αντικειμένων και αμιγώς καλλιτεχνικών εργαλείων, οι συμμετέχοντες, μέσα από τον ρόλο του Θησέα, «πάλεψαν» με τους δικούς τους προσωπικούς ληστές.
Μέσα από ψυχοδραματικές παρεμβάσεις και τεχνικές, τα μέλη της μεγάλης αυτής ομάδας συνάντησαν τον εαυτό τους, αλληλοεπίδρασαν και συγκινηθήκαν, καθώς μοιράστηκαν δικές τους αναμνήσεις και εμπειρίες, ενώ θυμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο βαδίζουν στον σωστό δρόμο προς την εξατομίκευσή τους.
Το τρίτο, και τελευταίο, workshop με τίτλο «Όταν η θεραπεία μεταμορφώνεται σε παιχνίδι», συντόνισε ο Δημήτρης Ρωσσίδης, Ψυχολόγος, ΜΑ και Παιγνιοθεραπευτής.
Στο συγκεκριμένο σεμινάριο, οι συμμετέχοντες γνώρισαν τα συστατικά εκείνα τα οποία είναι απαραίτητα στην Παιγνιοθεραπευτική διαδικασία. Τα στοιχεία αυτά είναι η βάση της «δουλειάς» τόσο με παιδιά όσο και με ενήλικες. Ενδεικτικά, οι συμμετέχοντες επεξεργαστήκαν τη μη κατευθυντικότητα, την παιγνιώδη διάθεση, τη θεραπευτική σχέση, κ.α. Δούλεψαν ατομικά, σε μικρές ομάδες και στην ολομέλεια. Η προσέγγιση ήταν κυρίως βιωματική. Μέσα από παιχνίδια ρόλων, σωματικές δράσεις, ζωγραφική ή ακόμα και απλά παραδοσιακά παιχνίδια, τα μέλη εξερεύνησαν με έναν τρόπο συμβολικό, το νόημα των εν λόγω συστατικών. Μέσα από ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ασφαλείας και μη κριτικής, ο κάθε συμμετέχων είχε την ευκαιρία να εκφράσει με τον δικό του τρόπο το πώς ο ίδιος/ίδια τα αντιλαμβάνεται. Στο τέλος, δόθηκε ο χώρος για μια θεωρητική πλαισίωση της Παιγνιοθεραπείας μέσα από συζήτηση και ερωτήσεις. Υπενθυμίζεται ότι, στόχος των τριών βιωματικών εργαστηρίων ήταν η εξοικείωση των συμμετεχόντων με ψυχοθεραπευτικές μεθόδους που βασίζονται στην δραματική έκφραση και το παιχνίδι.
